Nachtsleen en klimmen

Deze update is een beetje laat, want ik had deze week weinig tijd om te schrijven s’avonds. Ik zal wel proberen
Vorige week maandag begon het echte leven weer, de vakantie was nu echt voorbij. Omdat ik niet echt vakantie had, vond ik het niet heel zwaar om weer aan het werk te gaan. Maar het was wel heel mooi weer, dus ik vond het wel jammer dat ik niet kon skien. Maandag begon Christine(een studiegenootje van mij) ook op het SLF.
Disndag zouden we met een hele groep gaan nachtsleen. Ik was er heilig van overtuigd dat we met het treintje naar boven zouden gaan, maar dat bleek ijdele hoop te zijn, we liepen namelijk naar boven. Het was zo’n 350 meter omhoog en dat om half 8 s’avonds. Gelukkig werden er veel drink/drank pauzes gehouden, maar het tempo zat er wel goed in. Wat wil je ook met allemaal Duitsers en Zwitsers. Eindelijk boven moest er eerst gluhwein gedronken worden en toen kon het sleen beginnen. Ik ging met Christine op een slee en nadat er een paar flauwe grappen waren gemaakt over caravans konden we vertrekken. Jammer genoeg gingen we heel langzaam, mede doordat de baan helemaal niet steil was en doordat we het gewicht verkeerd verdeeld hadden. Uiteindelijk kwamen we toch beneden aan en na een stukje heel snel met Ben gesleed te hebben was iedereen weer veilig en zonder kleerscheuren beneden.
Woensdag was weer een gewone werkdag en de eerste dag in twee weken dat Ben en ik het huis weer voor onszelf hadden, ook niet slecht na alle drukte.
Donderdag had ik weer skiles, in een groep deze keer omdat mijn geld op was. Groepsles is natuurlijk veel goedkoper dan priveles. Om 9 uur moest ik me melden bij het kantoor en dan zou om kwart over negen mijn groep vertrekken. Daar bleek echter dat ik bij een kindergroep ingedeeld was. Nou ben ik natuurlijk wel jong, maar niet zo jong. Na wat heen en weer gebel kon ik toch nog bij een volwassen groep terecht met mijn niveau, althans dat dachten we. Alleen was die groep helemaal aan de andere kant van Davos en had ik natuurlijk net de bus gemist. Ik was dus mooi te laat, terwijl ik nog wel extra vroeg bij het kantoor was. Uiteindelijk kwam ik toen bij mijn groep aan en bleken het nog 3 andere vrouwen te zijn en het was inderdaad mijn niveau. De skileraar was erg aardig, maar helaas weer niet heel knap, maar goed je kunt natuurlijk ook niet alles hebben. Na het skien ging ik nog even aan het werk, zodat ik niet de hele zondag zou hoeven te werken.
Zaterdag wilde ik weer beter zijn, ik zou namelijk met Christine gaan skien! Supergezellig natuurlijk en het skien ging hartstikke goed, ik ben zelfs zonder problemen een zwarte piste afgeweest! Het weer was heerlijk en er was bijna niemand op de pistes, bovendien hebben we lekker gelunched met frietjes. s’Avonds hebben we met een groep een internationale snowboardwedstrijd bekeken en zijn daarna nog even uit geweest in een kroeg die Rotlichtli heet. Beetje dubieuze naam vond ik, maar het was wel gezellig. Omdat ik en moe en eigenlijk ziek was ben ik vroeg naar huis gegaan.
Vanwege mijn geweldige bioritme was ik zondag om half negen wakker. Ik heb nog een beetje gewerkt, beetje gelezen en de keuken grondig schoon gemaakt. Dat was zeker in een halfjaar niet gebeurt, wat een bende. Toen Ben om half negen thuiskwam, werd ik meteen meegenomen naar het andere studenten huis om een biertje te drinken. Het gesprek ging vooral over lawines en toerskien en met 5 verschillende dialecten Duits is dat toch lastig te volgen. Een uurtje later waren we weer thuis en was het alweer tijd om te slapen.
Dinsdag was het eindelijk zover, ik zou skiles krijgen van Ben. Het plan was om om 1 uur snel te gaan eten en dan om halftwee op de piste te zijn. Dat snel eten liep volledig de soep in en uiteindelijk waren we om twee uur op de piste. Relaxed skien was er zeker er niet bij, er moesten allemaal oefeningen gedaan worden om ervoor te zorgen dat ik niet meer als een beginner op mijn ski’s sta. Na een dik uur was het tijd om (met wat tegenzin) weer aan het werk te gaan. Om 6 uur was het eindelijk zover, na vier jaar zou ik eindelijk weer gaan klimmen! Vanessa, een nieuwe zwitserse student had namelijk gehoord dat ik vroeger klom en zocht nog een klimpartner. Nou, ik wilde dat op zich wel weer eens proberen. Dus zo zat ik in de auto met Ben, Melanie, Jot-T en Vanessa in de auto op weg naar de klimhal. Het klimmen ging natuurlijk bagger, vooral omdat er alleen maar stukken met een overhang zijn, maar ik vond het meteen weer helemaal geweldig.
Woendag was het tijd om Nasi te koken, en die was erg lekker, net zoals de Sajoer-Boontjes zonder recept. Alleen de pindasaus was niet helemaal optimaal, de pindakaas hier is toch niet zo geschikt voor pindasaus. Bovendien ken ik geen niet-Nederlander die van pindasaus houdt, zo ook Ben niet en werd de ketchupfles er weer bijgepakt. . .
Ondanks de spierpijn van dinsdag ging ik toch donderdag weer mee klimmen. Ik heb vooral geoefend met voorklimmen, want hier in de klimhal hing hangen geen touwen en moet je alles voorklimmen. Het ging al beter dan de vorige keer, zelfs de stukken met een overhang. Na het klimmen werd er door Ben pizza gebakken voor alle klimmers, super lekker en gezellig. Jammer genoeg was vroeg slapen geen optie en dus had ik vanochtend best moeite om uit mijn bed te komen.
Ik heb twee camera’s op de meteo toren geinstalleerd en die moesten vandaag gecontrolleerd worden omdat het zondag weer gaat sneeuwen en dan moeten ze wel weer werken. Ik mocht dus fijn de 20 meter hoge toren in en ik voelde meteen mijn onderarmen van het klimmen van gister. Ik was er heilig van overtuigd dat de onderste camera niet meer werkte en nam hem mee naar het SLF. Daar aangekomen bleek de camera toch te werken en kon ik weer naar boven lopen. Omdat ik niet alleen de toren in mag, moest er iemand gevonden worden om mee te gaan. Gelukkig was dat snel opgelost en kon ik weer op weg, het begon inmiddels ook een beetje schemerig te worden, maar we waren nog op tijd. Terug gekomen moest alle data van de gewone metingen nog ingevoerd en om halfzeven was ik eindelijk klaar.
Morgen ga ik naar Thun om Jan, Bas, Henk, Stefan en Kathy op te zoeken en om natuurlijk te skien.
Tot de volgende keer!