Milaan

Maandag kwam Victor, die ik ken van scouting, op bezoek. Hij had het hele stuk in 1 dag met zijn Mini gereden en was dus helemaal stuk toen hij aankwam. Ben had Kaiserschwarm gekookt, dus dat kon hij mooi nog eten. Kaiserschwarm is een soort dikke pannenkoek met rozijnen die in stukjes gesneden wordt en dan nog een keer gebakken wordt. Leek mij wel handig als op scouting het pannenkoeken bakken mislukt, maar dat vond Ben weer een belediging.
Dinsdag was het tijd voor het meest komische experiment tot nu toe. Ik ging namelijk kijken hoeveel sneeuw er op de bomen lag, niet door zoals normaal de hoogt te meten, maar door de massa sneeuw op een boom te meten. Daarvoor legden we een stuk zeil onder de boom en schudden we de boom leeg op het zeil. Vervolgens hebben we de stukken zeil met sneeuw erop gewogen. Dit experiment staat nu al bekend als het Baum Schullet Experiment en levert natuurlijk veel gelach op. S’avonds kwam Christine ook nog bij ons logeren want haar huis was verhuurd in verband met de WEF. Ze nam meteen lekkere kaasfondue mee, dus dat was dik in orde. Omdat ik de nacht ervoor slecht had geslagen, was het vroeg tijd om naar bed te gaan.
Woensdag gingen we sleen, maar dan op een andere sleebaan, die veel steiler en sneller was. Ik ging weer met Christine op de slee en in de twee ronde ging het helemaal mis, we vlogen keihard uit de bocht en lagen opeens 5 meter lager in de sneeuw. Mijn rechterbeen deed goed pijn, maar we kwamen nog wel veilig beneden. Omdat de bus maar een keer per uur reed konden we nog een mooi een warme chocolade melk drinken.
Donderdag moest ik mijn camera’s ophalen om de baterijen te verwisselen en de foto’s eraf te halen. Dat betekende dus 2 keer omhoog lopen en ook twee keer de toren inklimmen. Een keer om de camera’s op te halen en een keer om ze weer terug te hangen. De camera’s bleken het goed gedaan te hebben, goed nieuws dus. Smiddags kon ik ze weer terug brengen en kon ik nog een keer de 20 meter hoge toren inklimmen, boven had ik wel wat last van mijn armen, maar dat hoort erbij. s’Avonds hebben we niet heel veel meer gedaan, want ik was best moe en vrijdag zouden Victor en ik vroeg opstaan.
Om half negen begon de reis naar Milaan, de heenreis ging heel voorspoedig en om twaalf uur liepen we in Milaan! Na wat rondlopen en de kathedraal bekijken was het tijd voor pizza! De pizza’s waren echt superlekker. Na de lunch hebben we nog wat rondgelopen en een beetje geshopt, ik heb onder andere een nieuwe rugzak gekocht bij de Decathlon, was het wel weer tijd om terug te gaan. Alleen ging de terugreis een stuk minder voorspoedig, het was namelijk mistig en toen werkte de Mini niet meer zo goe. Het was echt 2 minuten rijden en 10 minuten stilstaan. Na 3 uur gingen we nog maar een keer eten want de auto moest weer een tijdje stilstaan. Uiteindelijk hebben we de auto weer goed aan de praat gekregen met een scouting das en een stuk zeil, echt heel padvinder dus. Om tien uur deed de auto het weer redelijk en konden we verder, maar het was nog steeds heel mistig, op een gegeven moment vond ik eht gewoon eng. Na de mist ging het gelukkig wel snel huiswaarts, om half twee waren we uiteindelijk thuis.
Zaterdag was ik natuurlijk naar goede gewoonte om halfnegen wakker, echt jammer als je om twee uur ging slapen. Toen ik opstond, bleek dat Victor al klaar stond om te vertrekken, terwijl ik dacht dat hij pas s’middags weg zou gaan. Maar omdat hij zijn auto niet helemaal optimaal meer werkte, wilde hij liever wat extra tijd hebben om naar huis te rijden. Vanwege slaapgebrek kwam ik niet echt tot nuttige dingen behalve het repareren van mijn handschoenen. Omdat het zulk mooi weer was ging ik s’middags toch nog even skien, bovendien dacht ik dat het wel zou helpen tegen mijn moeheid. Victor had rookworst meegenomen dus heb ik samen moet Christine stamppot rauwe andijve gekookt, echt superlekker. Later op de avond kwamen er nog een aantal mensen langs om Carcasonne te spelen en omdat ik degene was die het spel het best kende, mocht ik het uitlegen, in het duits dus. Gelukkig begreep iedereen het vrij snel, zelfs zo goed dat ik keihard verloor!
Zondag, was het skidag! Christine en ik zouden om half tien op de piste zijn en dat was ook bijna gelukt. Het skien ging echt lekker en het weer was prima op de wind na, het waaide namelijk keihard en het was -12. Om twaalf uur was Christine bevroren en was het duidelijk tijd voor warme chocomel en voor mij een hamburger, want ik had geen lunch bij me. Daarna ging Christine met iemand anders skien en ging ik nog even alleen verder skien. Het was wel heel koud en na een uurtje ben ik naar beneden gegaan. Omdat er maandag een nieuwe huisgenoot zou komen, hebben we zondag maar het hele huis gepoetst. Alleen kwam er maandag geen nieuwe huisgenoot, maar dat hadden ze ons natuurlijk niet verteld.
Ik wilde voor ik wegging in december eigenlijk naar de kapper, maar daar had ik geen tijd meer voor. Lisa, de vriendin van Ben, wilde mijn haar wel knippen, dus zo gezegd, zo gedaan. Er is zeker 10 centimeter vanaf en het is ook nog in laagjes geknipt, het is echt mooi geworden.
Er lijkt hier wel een ware spelletjes epedimie aan de gang te zijn, want maandag werd er kolonisten van katan gespeeld, ik dacht altijd dat het heel moeilijk was, maar dat viel heel erg mee, alleen had ik weer niet gewonnen, maar dat is eigenlijk ook niet belangrijk. Hierdoor viel wel mijn plan om vroeg naar bed te gaan compleet in het water, dus dat meot ik dan vandaag maar doen.
Groetjes en tot de volgende keer!