Pizzoccheri

Na een redelijk rustig weekend begon op maandag weer een nieuwe werkweek. Mijn energie an massa balans moesten besproken worden, het bleek dat daar nog wel wat werk in zat. Ik moet zeggen dat ik mijn stage tot nu toe best lastig vind, ten eerste is het toch best wel een beetje meteorologisch en ten tweede is alles in het Duits, waardoor ik dingen wel eens meer dan 1 keer uitgelegd moet krijgen. Maar nu na drie week heb ik een beetje het gevoel dat ik erin kom en ook creatieve ideen heb. Ok, weer terug naar maandag. Toen ik thuis om halfzeven bleek dat wij(ben en ik) gingen koken en dat Benni(een Duitse AIO), JT(lees jot-T, een luidruchtige maar aardige Duister) en Melanie(een onverstaanbare maar aardige Zwitserse) kwamen eten. Met vereende krachten en middelen werd er een maaltijd in elkaar geflanst. We aten aardappel gratin, salade en vlees naar Berliner curry wurst. Dat is dus karbonade, braadworst en een soort droge worst in een saus van ui, paprika, tomaten en curry poeder. Echt Duits tokkie eten, maar het smaakte best lekker. Het was weer erg gezellig en ik kan nu ook al een aardig woordje meepraten, het gaat steeds beter.
Woensdag zou ik samen met Tobias mijn calabratie experiment in gaan zetten, om 8 uur s’ochtends nog wel. Ik ga deze winter temperatuur en bodemvocht meten en die sensoren moeten met elkaar vergeleken worden, zodat ik zeker weet dat een verschil in meetwaarde ook een verschil in werkelijkheid betekent. Die sensoren moesten in de sneeuw bij -20 getest worden. Dat betekende dus twee dozen vullen met gezeefde sneeuw(ja sneeuw kun je ook zeven) en die in het koude lab zetten. -20 is zelfs koud als je er maar 20 seconden in staat.Ik heb woendag ook eindelijk mijn Ausländer Ausweis gerekegen, zodat ik mijn skipas voor het hele seizoen kon kopen. Ik heb zelden zoveel geld in een keer uitgegeven, maar ik denk dat het het waard is. Toen ik in tijdens de lunch thuiskwam, bleek Ben opeens thuis te zijn, terwijl hij op een tweedaagse skitour zou moeten zijn. Hij bleek geblesseerd aan zijn knie, niet meer skien voor hem voorlopig. Omdat ik hem toch wel een beetje zielig vond heb ik maar pannenkoeken voor hem gebakken. Ze vielen goed in de smaak, maar spek, kaas, appels en rozijnen(natuurlijk niet tegelijk) meebakken in de pannenkoeken was maar raar.
Vrijdag was er lawine cursus van het SLF, het begon met een theorie deel over lawine gevaar en wat je meot doen als iemand in een lawine terecht gekomen is. s’Ochtends was er een skitour waar ik niet aan mee kon doen, omdat ik nog niet goed genoeg kan skien. Er was nog 1 ander persoon die ook niet mee kon, een Duitse postdoc uit de burut van Keulen, ook zo;n noordeling dus. We zijn samen om half 1 de berg opgegaan voor het middag programma, waar we wel aan mee konden doen. We hebben in kleine groepjes geoefend hoe we iemand moeten uitgraven en hoe we (meerdere) mensen kunnen vinden die in een lawine zijn terecht gekomen. Het was echt super interessant en ik vond het jammer dat ik het ochtend deel niet mee kon doen.
Vrijdag was ook de dag van ons geimproviseerde kerst diner. Omdat wij dat op droef altijd in ons huis houden, vond ik dat dat hier ook wel kon. Ben was het gelukkig met mij eens en na een kort menu overleg was alles geregeld, er zouden ongeveer 8 mensen komen. We aten pizzoccheri, een Zwitsers gerecht met boekweitpasta, aardappelen, spinazie, kaas en spek, met een salade en als toetje mijn gevaarlijke chocolade taart. Die werd door JT vergeleken met de chocolade brownies van de Burger King, ik vond het nogal denigrerend, maar het bleek dat hij die brownies het allerlekkerst vind, dus toen was het weer goed. Na het eten gingen we met z’n allen de stad in. Omdat Ben gewond was moest hij op ode slee, maar eenmaal bij de kroeg aangekomen bleek de slee vooral mee te zijn om voor vertier te zorgen. Coco(een bulgaarse student) en Walter(een Oostenrijkse student) gingen samen op de slee een helling af die uitkwam op de hoofdweg van Davos, gelukkig stond TJ het verkeer tegen te houden. Jullie snappen natuurlijk wel dat ik me door dit soort acties meteen thuisvoel! Om twaalf uur had ik het wel gezien, want ik was om half zeven opgestaan en had de hele middag in de sneeuw rondgehuppeld, dus ik was goed gesloopt.
Bovendien had ik zaterdagochtend weer skiles!
Toen ik op de piste aankwam was mijn lerares er nog niet en op de afesproken tijd nog steeds niet. Bij het kantoor bleek dat er iets mis was gegaan met mijn reservering en dat Martina helemaal niet in Davos was. Gelukkig werd er snel een andere skileraar opgetrommel en kon mijn les een kwartiertje te laat alsnog doorgaan. Alleen was het weer geen knappe skileraar, maar een oudere man deze keer. Maar hij kon wel goed skiles geven en ik heb weer een hoop geleerd. Na de skiles heb ik mijn calibratie experiment nog uitgevoerd en daarna heb ik weinig gedaan omdat ik compleet kapot was van een paar drukke dagen met te weinig slaap. Vandaag heb ik voor een zondag extreem veel gedaan! Vanochtend ben ik gaan skien op dezelfde piste als gister en dat ging hartstikke goed. Om kwart over twaalf ging de lift dicht ivm middagspauze en kon ik mooi verder met mijn experiment. Gelukkig was ik daar snel mee klaar en kon ik weer de piste op. Halverwege de middag kwamen Ben en Patrick(een Duitse vriend van Ben) nog even kijken en kreeg ik nog wat gratis tips. Toen de lift dicht ging om kwart over vier had ik het ook wel gehad. Thuis bleek dat er al pasta met rode saus gekookt was(ook voor mij) en kon ik meteen aanschuiven! Dat was natuurlijk goed geregeld. Vanavond ga ik geloof ik lekker lezen en een beetje tv kijken.
De komende werkweek is maar kort, tot woensdag middag! En woensdag avond komt mijn vader op bezoek!
Ik wens iedereen vast prettige kerstdagen toe!